یادگار پروین اعتصامی در محله عودلاجان
تاریخ انتشار: ۲۴ اسفند ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۹۵۳۸۸۶
به گزارش همشهری آنلاین، ساختمانی قدیمی از محل زندگی پروین اعتصامی در محله عودلاجان یادگاری است که از این شاعر پرآوازه باقی مانده است. خانه ای که در تهران به خانه پروین اعتصامی شهرت دارد در اصل متعلق به پدر او بوده است. اما پس از سالهای متمادی خانه پدری پروین که تا قبل از انقلاب یک خانه با متراژ وسیع و همانند خانه های تاریخی دیگر دارای شاه نشین و عمارت بود، با ساخت دو دیوار در حیاط آن به ۳ خانه کوچکتر تبدیل شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
خانه پروین اعتصامی در تهران سال ۱۳۸۴ به شماره ۱۴۶۱۹ در فهرست میراث ملی به ثبت رسید. این خانه تا قبل از انقلاب عمارت بزرگی بود با حیاط وسیع و شاه نشین و زیرزمین که در یکی از کوچه های تنگ و قدیمی عودلاجان قرار گرفته بود. خانه ای که بعدتر، برادر پروین آن را به مالکان خصوصی فروخت و با دیوارکشی حیاط به سه خانه کوچکتر تبدیل شد.خانه وسط که بخشی از عمارت این ساختمان و زیباترین قسمت آن بود در مالکیت دو خواهر قرار داشت که از ۴۰ سال قبل با رسیدگی به خانه، سعی کرده بودند هر طور شده آن را نگه دارند. این خانه، همان جایی بود که پروین مراسم عروسی اش را در آن برگزار کرده بود و عمارت میانی، سالن عروسی پروین بود. اتاق اصلی پروین هم که در نوجوانی در آن سکونت داشت در همین بخش خانه قرار دارد.
به بهانه سالروز تولد پروین اعتصامی
۲۵ اسفند سالروز تولد پروین اعتصامی و روزی است که به پاس زحمات و خدمات فراوان این شاعره برجسته به شعر معاصر ایران و سبک شعر مناظره‌ای به نام وی نام‌گذاری شده است. آنچه می خوانید روایت نصرالله حدادی، تهران شناس از زندگی بانوی شعر فارسی است:
یکصد و هفده سال پیش(۲۵ اسفند سال۱۲۸۵ شمسی)، درمحله ششگلان تبریز از بطن بانو اخترالملوک فتوحی تبریزی دختری پابه عرصه وجود گذاشت که یگانه دوران شد: بانو، پروین اعتصامی.
پدرش یوسف اعتصامی اصالتا اهل آشتیان بود و ازمستوفیان مقیم تبریز و در سال ۱۲۸۸ شمسی، به جای اسماعیل نوبری، به نمایندگی مجلس شورای ملی برگزیده شده و ساکن درتهران شد.
پروین، چهارمین فرزند خانواده اعتصامی و تنها دختر این خانواده بود.
قبل از او ابوالقاسم، ابوالفتح و ابراهیم (که عمرش به دنیا نماند و درخردسالی فوت کرد) پابه عرصه وجودگذاشت. پدرتصمیم گرفت خانواده خود را به تهران بیاورد و پروین بین سنین چهار وپنج سالگی به همراه مادر و دوبرادرش به تهران آمدند. پروین بعدها دارای دو برادر دیگر به نام های نصرالله و سعید شد.
آن سالها بحرانی ترین سالهای اواخرحکومت قاجاربود و جنگ جهانی اول باخود بی شمارکشته به همراه آورده بود. حاصل قحطی های سالهای ۱۲۹۵-۱۲۹۷درایران کشتار دهشتناک به همراه بیماری های مسری بود.
اولین اشعاری که پروین سرود
پروین در تهران به مدرسه رفت و در همان نخستین سالهای آموختن، شروع به سرودن شعرکرد. پدر فرزانه اش که دریافته بود دختر دردانه اش ذوقی فراوان دارد، اشعار او را درمجله ای که خود به چاپ می رساند درج می کرد و همین امرسبب اشتهار پروین،
شد هرچند اسباب حسادت و انکار برخی را نیز برانگیخت تا بدان حد که شاعر بودن پروین را انکار می کردند!
پروین بالید و بزرگ شد و از مدرسه آمریکایی های تهران درسال ۱۳۰۳ موفق به دریافتِ دیپلم شد. بلافاصله درهمان مدرسه به عنوان معلم مشغول به کارشد.
پدر به دلیل برخی برداشت های نادرست درآن روزگار، با چاپ دیوان دخترش راشی نبود و با ازدواج پروین، این امر می توانست تسهیل یابد و پروین به خانه بخت رفت!
شوهرش ۱۵ سال از پروین، بزرگتر و افسر ارتش رضاشاهی و فرمانده شهربانی کرمانشاه بود.
پروین پس از چندی که از عقد آنها می گذشت در معیت پدر به کرمانشاه رفت و زندگی را درکنارشویش آغاز کرد، اما آن گونه که گفته می شود بین یک ماه تا دوماه و نیم بیشتر نتوانست در این شهر به زندگی زناشویی ادامه دهد و متارکه کرد و به تهران آمد.
مقدمه «بهار» در اولین دیوان پروین
پدر بعد از این واقعه دیوان اشعار دخترش را با مقدمه مرحوم ملک الشعرای بهار به دست ادب دوستان رساند و باعث شگفتی اهالی شعر و ادب شد.
واکنش ها در همان روزگار و بعدها بسیارعجیب بود و برخی تاسرحد ستایش و مقایسه اشعار پروین با بزرگان شعر و ادب پارسی پیش رفتند و برخی حتی وجود پروین را انکارکردند، اما خورشید عالمتاب شعر پروین امری نبودکه قابل انکار باشد و بسیاری با تمجید از او جاودانه اش کردند.
دهخدا، محمد ضیاء هشترودی، بهار و بسیاری دیگر از ستایشگران پروین در آن روزگار بودند و عوامل حزب اراده ملی سیدضیاطباطبایی، درمقام دشمنی با بهار به انکار پروین برخاستند و این امرحتی درسال ۱۳۵۷ نیز بار دیگر تحت عنوان«تهمت شاعری» به قلم فضل الله گرکانی تجلی یافت، اما پروینِ شعرفارسی«اخترچرخ ادب» بود و غیرقابل انکار.***
فراز و فرود حیات پروین را که در روز جمعه ۱۴ فروردین ۱۳۲۰ و درسن ۳۴ سالگی از دنیا رفت، نمی توان در این مقال کوتاه گفت و به یادبود یکصد و هفدهمین سالگرد تولد این بزرگ بانوی شعر و ادب فارسی، قامت افراشته و سرفرود می آوریم و یاد و خاطره اش را گرامی می داریم.
منبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: شعر و شاعر همشهری آنلاین ادبیات همشهری محله مجله شاعران پروین اعتصامی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۹۵۳۸۸۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
خاندانی از تبار و نوادگان حذیفه‌بن‌یمان در طرشت
همشهری آنلاین- شهره کیانوش راد: قدمت طرشت به پای شهرری نمی‌رسد، اما از تهران قدیمی‌تر است و در دوره‌هایی نام‌آورتر بوده است. طرشت تا پیش از ساخته شدن حصار طهماسبی تهران و قبل از حمله مغولان، معروف‌تر و مشهورتر از قصبه تهران بود و از پایگاه‌های علمی معروف جهان اسلام شناخته می‌شد. این روستای غرب تهران، به باغ‌های پرمحصول توت، شاه‌توت، سیب و انارش شهرت داشت و باغداران طرشت به همراه اهالی روستای کن بخش زیادی از محصولات میوه‌ای مورد احتیاج اهالی پایتخت‌نشین دوره قاجار را تامین می‌کردند.
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
علیرضا زمانی، تهران پژوه، می‌گوید: «طرشت همچون گذشته خاک حاصلخیز و محصولات باغی و زراعی پرباری دارد. هر چند امروزه در طرشت خبری از زمین‌های زراعی گندم و جو نیست، اما همچنان می تواند از محصولات منحصر به فرد باغ‌های این منطقه بهره برد. در این منطقه، بزرگان و افراد صاحب نامی زیسته اند که بخشی از هویت این محله تاریخی به شمار می آیند. به واسطه همین افراد، مراکز علمی معتبری در طول تاریخ در طرشت پا گرفته و در تاریخ این شهر و سرزمین جاودانه شده‌اند.»
علیرضا زمانی، یکی از مرکز علمی را مرتبط با خاندان دوریستی می‌داند و می‌گوید: «اگرچه بنا به گفته برخی مورخان، نخستین ساکنان طرشت از شمیران به این منطقه آمدند، اما طرشت شهرت و عزت خود را به خاندان بزرگ دوریستی مدیون است. اصلاً به خاطر این خانواده بود که طرشت در گذشته به دوریست معروف شد و بعدها هم درشت و سپس طرشت شد. خاندان دوریستی از تبار و نوادگان حذیفه بن یمان، صحابی معروف پیامبر هستند. همان حذیفه که به عنوان صاحب سرّ و رازدار پیامبر(ص) شناخته می‌شود و از شیعیان خاص مولا علی (ع) بود. حذیفه بعد پیامبر(ص) از معدود یاران خواص علی (ع) هم باقی ماند و از ارکان چهارگانه صحابی او به حساب می‌آید، آن طور که با وصیت خود زهرای مرضیه (س)، در نماز و دفن شبانه بانو حضور داشت. حذیفه را به عنوان یکی از راویان معروف واقعه غدیر هم می‌شناسند. او از راویان شهره حدیث نبوی است و بعد مرگش در مدائن و نزدیک قبر سلمان فارسی به خاک سپرده شد. هویت و نام طرشت با خاندان دوریستی و حذیفه بن یمان پیوندی ناگسستنی یافته، خاندانی که خاک دوریست یا طرشت را با حضور خود متبرک کرده و با علم و علم‌آموزی پیوند دادند. بعدها با زندگی نوادگان حذیفه در طرشت، مراکز علمی در این محله پا گرفت.»
قاضی نورالله شوشتری، در کتاب ارزشمند مجالس‌المؤمنین به معرفی سه عالم شیعه دوریستی (طرشتی) پرداخته است. او در معرفی خواجه جعفر دوریستی رازی (از نوادگان حذیفه بن یمان) به حضور خواجه نظام الملک طوسی، صدراعظم مقتدر عصر سلجوقی در قریه طرشت اشاره می‌کند که نسب شریفش به حذیفه بن الیمان از اکابر و اخیار صحابه رسول(ص) منتهی می‌شود. مزار شیخ عبدالله طرشتی (شیخ عبدالله بن جعفر بن محمد معروف به ابومحمد دوریستی) امروز نیز زیارتگاهی بزرگ در قلب محله طرشت است.
کد خبر 846083 برچسب‌ها محله همشهری محله امامزاده
پلمب بیمارستان محب مهر به دلیل کشف حجاب صحت ندارد